Starość to nie wyrok- aktywny senior

Aktywna starość jest wciąż jeszcze czymś nowym w polskich warunkach. Nadal jako społeczeństwo ulegamy stereotypom osoby starszej: schorowanej, samotnej, nieaktywnej, podtrzymywanym niestety przez media. To się powoli zmienia, przede wszystkim dzięki przykładom osób starszych, które aktywnie uczestniczą w życiu społecznym, gospodarczym czy politycznym.

KILKA WSKAZÓWEK POMOCNYCH W AKTYWIZOWANIU OSÓB STARSZYCH

Każdy człowiek ma swoją historię, swoje doświadczenia i umiejętności. Ale warto

pamiętać o tym, że osoby starsze mają z reguły wiele atutów, bardzo przydatnych w

działalności społecznej. To przede wszystkim:

– wiedza pragmatyczna, zdobywane latami doświadczenie życiowe, przydatne w

pracy dla innych,

– kompetencje zawodowe także zdobywane i doskonalone latami, które mogą

okazać się bezcenne w aktywności społecznej,

– kompetencje społeczne, znajomość ludzkich zachować i sposobów postępowania

z ludźmi, także będącym na przykład w trudnych sytuacjach życiowych,

– pasje, zainteresowania, którymi mogą się dzielić z innymi,

– chęć do dzielenia się swoim doświadczeniem, wiedzą, bycia przydatnym dla

innych,

– kontakty społeczne, często budowane i podtrzymywane latami, które mogą

być wykorzystane w działaniach obywatelskich,

– wolny czas, którego najczęściej mają więcej niż inni, a który może być

wykorzystany z pożytkiem dla innych.

Podstawą zaangażowania seniorów jest dobra motywacja, dlatego trzeba pamiętać o

potencjalnych korzyściach, jakie osobom starszym daje aktywność społeczna:

poczucie własnej wartości, użyteczności dla innych,

kontakty społeczne, często ucieczka przed samotnością,

zachowanie kondycji psychicznej i fizycznej,

możliwość realizacji własnych pasji,

rozwijanie umiejętności, zdobywanie nowej wiedzy,

poczucie dobrze wykorzystanego czasu.

Angażowanie osób starszych do działań społecznych opiera się na podobnych metodach,

co angażowanie osób w innym wieku. Jest jednak kilka kwestii związanych z wiekiem, na

które należy zwrócić uwagę:

osoby starsze często inaczej postrzegają pracę społeczną, co wynika z innego

praktycznego znaczenia tego pojęcia kilkanaście czy kilkadziesiąt lat temu.

Kojarzy się ona również często z wielkim wyrzeczeniem, całkowitym

poświęceniem się dla innych, pomocą osobom chorym czy biednym,

osoby starsze z reguły nie lubią eksperymentów, lubią działać w sprawdzony

przez lata sposób, mają też swoje przyzwyczajenia,

seniorzy mają także swoje przekonania, budowaną przez lata filozofię życiową,

którą często jest jeszcze trudniej zmienić niż przyzwyczajenia,

osoby starsze mają swoje pasje, którymi właśnie w jesieni życia

chcą i mogą się w pełni poświęcić,

seniorzy z reguły mają naturalną skłonność do przyjmowania roli nauczyciela,

mistrza, do dzielenia się swoją wiedzą życiową,

osoby starsze lubią być doceniane, dowartościowywane, chcą odczuć efekty

swojej pracy,

osoby starsze są z reguły mniej sprawne i wytrzymałe fizycznie.

Może warto dać SOBIE i SENIOROWI szanse na wspólne działanie !!