Miażdżyca to przebiegła choroba, mająca charakter procesu zapalnego. Jest przede wszystkim odpowiedzią na uszkodzenia wewnętrznej warstwy naczyń krwionośnych w naszym organizmie. Zmiany te mogą być obecne we wczesnym stadium dzieciństwa, które potem z biegiem lat postępują bezobjawowo. Najczęściej dotyka mężczyzn po 50tce lub kobiety po menopauzie, po kilkudziesięciu latach zmiany mogą być zauważalne przez pojawianie się pierwszych symptomów. Mogą pojawić się nagle, lub nasilać się bardzo powoli.
Do rozwoju miażdżycy najczęściej przyczynia się:
- starszy wiek
- płeć męska
- występowanie u członków rodziny chorób na podłożu miażdżycy
- niewielka aktywność fizyczna
- otyłość
- palenie tytoniu
- nieprawidłowa dieta
- nadciśnienie
- cukrzyca
Objawami miażdżycowego zwężenia tętnic mogą być zaburzenia pamięci czy widzenia, omdlenia, zawroty głowy, a czasem nawet udar mózgu. Na ten moment jedynym skuteczniejszym leczeniem jest leczenie chirurgiczne, które polega na usunięciu blaszki miażdżycowej lub na ominięciu zwężonego fragmentu naczynia pomostem naczyniowym (tzw. by-passem).
Najlepszym sposobem na zabezpieczeniem się przed rozwojem miażdżycy jest aktywność fizyczna, eliminacja produktów o dużej zawartości tłuszczu z diety, czy zaprzestanie palenia.
Cholesterol plaque in artery with Human heart anatomy
Źródła:
_____________________________
https://www.medonet.pl/zdrowie/zdrowie-dla-kazdego,miazdzyca—przyczyny–zapobieganie,artykul,1626703.html
Choroba Parkinsona to przewlekłe, neurologiczne schorzenie. Ryzyko zachorowania na tę chorobę wzrasta z wiekiem, częściej łapie mężczyzn niż kobiety. Nie znamy dokładnej przyczyny tej choroby, jednakże objawia się problemami w ruchu oraz mowie, ze względu na działanie Parkinsona na układ ruchowy.
Symptomy najczęściej dają o sobie znać koło średniej wieku 65 lat, jest większe ryzyko zachorowania, kiedy ktoś z rodziny przebywa tą chorobę. Choroba Parkinsona rozwija się wraz z zanikiem komórek nerwowych w mózgu, produkujących dopaminę.
Najczęstszymi objawami choroby są:
- Nadmierna sztywność mięśni,
- Bradykinezja (spowolnienie i utrata spontaniczności ruchu),
- Niekontrolowane drżenie, najczęściej rozpoczynające się od rąk.
Niestety nie istnieje żaden ten laboratoryjny, który pomoże nam wykryć początkowe stadium choroby. Jedynie objawy mogą wskazywać taką możliwość, jak i przebywanie tej choroby w rodzinie. Dzielimy je jednak na dwie podstawowe stadia:
- Stadium wczesne: kiedy pojawiające się symptomy zaczynają wpływać na codzienne aktywności takie jak: mycie, ubieranie, czy chodzenie w stopniu wymagającym rozpoczęcie leczenia.
- Stadium zaawansowane: kiedy pojawiają się problemy motoryczne, wynikające ze stosowania już od jakiegoś czasu jednej z głównych terapii w leczeniu Parkinsona, terapii lewodopą.
Źródło:
________________________________________
https://www.ucb.pl/produkty/terapie/neurologia/choroba-parkinsona
Cukrzyca to bardzo przebiegła choroba. Wyróżniamy dwa typy cukrzycy: Cukrzyca typu 1 i 2.
Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną. Organizm niszczy komórki, które odpowiadają za produkcję insuliny w trzustce- komórki beta wysp Langerhansa. Rozwija się przecukrzenie, tzw. hiperglikemia, czyli zbyt wysoki poziom cukru we krwi. Hipoglikemia z kolei to niedocukrzenie- jest zbyt niski poziom cukru we krwi, powikłanie cukrzycy.
Cukrzyca typu 2 to choroba metaboliczna. Organizm zachowuje zdolność produkcji insuliny, nie działa jednak ona w przeznaczony sposób, przez co staje się oporny na jej działanie. Osoby z cukrzycą typu 2 muszą podawać sobie insulinę, dlatego że organizm nie jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z gwałtownymi zmianami poziomu cukru we krwi.
Najczęstszymi objawami cukrzycy są:
– Częste napady głodu,
– Senność,
– Zmęczenie, apatia,
– Zmiany skórne,
– Wzmożone pragnienie,
– Grzybica skóry.
W jaki sposób radzić sobie z cukrzycą? Cukrzyca typu 1 leczona jest insuliną, polega to na systematycznym podawaniu hormonu za pomocą pompy insulinowej. Leczenie cukrzycy typu 2 polega między innymi na samokontroli i prawidłowym odżywianiu się, aby utrzymać prawidłowy poziom cukru we krwi. Stosowane są również leki przeciwcukrzycowe.
27 czerwca obchodzimy Światowy Dzień Walki z Cukrzycą.
Źródło:
__________________________________________
https://apteline.pl/artykuly/cukrzyca-objawy-przyczyny-dieta-badania-jak-rozpoznac-i-leczyc-cukrzyce
Każdy z nas na pewno lubi słuchać muzyki w wolnym czasie, przy pracy, w drodze do pracy, bądź do obiadu. 21 czerwca odbywa się coroczny festiwal z okazji tego święta. Zapoczątkował go Marcel Landowski w 1981 roku, a pierwszy taki festiwal odbył się w 1982 roku nad Sekwaną.
Przede wszystkim podczas tego święta odbywają się darmowe koncerty i spontaniczne występy amatorów i profesjonalistów. Zachęcają w ten sposób do spontanicznych wystąpień w miejscach publicznych i na ulicach miast. Jest zaproszeniem dla wszystkich osób uwielbiających muzykę.
Podejmując się pracy jako opiekunka do osób starszych, trzeba liczyć się z pewnymi niedogodnościami, które człowiek napotyka na swojej drodze. Osoby starsze nie zawsze są w pełni sprawne, bardzo często dokucza im demencja, depresja czy reumatyzm. Będąc osobą starszą, obolałą, często opuszczoną przez rodzinę, cierpi się także na samotność. Opiekunka, jako pomoc przy opiece, nie zajmuje się jedynie gotowaniem, sprzątaniem, bądź innymi obowiązkami domowymi. Bardzo często jest to także wsparcie psychiczne dla osamotnionych i schorowanych staruszków. Jednakże nie każdy jest w stanie pracować jako opiekunka, trzeba posiadać pewne cechy, które sprawią, że podopieczny będzie czuł się bezpiecznie i szczęśliwie. Poniżej znaleźć możemy najważniejsze cechy, które powinna posiadać odpowiednia opiekunka.
WRAŻLIWOŚĆ
Opiekunka osób starszych musi charakteryzować się wrażliwością. Człowiek empatyczny będzie dbał o drugiego człowieka z należytym szacunkiem i dbałością, patrząc na potrzeby schorowanego człowieka, którym się opiekuje. Nie pozwoli na to, aby podopieczny czuł się źle, albo by dopisywał mu smutek.
CIERPLIWOŚĆ
Bardzo istotna cecha, o której bardzo często ludzie zapominają. Wiadomym jest, że osoby w pewnym wieku nie są w stanie wykonywać czynności sprawnie i dokładnie. Wiele dziadków cierpi na demencję i zapomina o podstawowych sprawach, które dla młodego człowieka wydają się oczywistością i nie sprawiają takich problemów. Dlatego też opiekunka powinna wykazać się cierpliwością na wolniejsze reagowanie osoby starszej lub innych czynnościach, które wykonują niepoprawnie czy niedokładnie.
ZAANGAŻOWANIE
Zaangażowanie w pracy jest ważne nawet na takim stanowisku, jak opiekunka do osób starszych. Ważnym jest, aby przykładać się do wykonywanych prac i czynności, w trosce o dobro i bezpieczeństwo podopiecznego. Osoba zaangażowana w dobre wykonywanie swoich obowiązków jest doceniana przez osoby starsze i obdarowana szacunkiem i dobrocią przez nich. Jest to pewnego rodzaju wynagrodzenie za trudy i ciężką pracę, jaką wykonują opiekunki.
SPOSTRZEGAWCZOŚĆ
Nie zawsze osoby starsze są w stanie powiedzieć, co im dolega. Opiekunka, dbając o podopiecznego, musi być spostrzegawcza i zauważać pewne sygnały wskazujące na złe samopoczucie dziadków bądź nagłe bóle czy zmiany nastrojów.
RADOSNE USPOSOBIENIE
Często osoby starsze są samotne i czują potrzebę rozmowy z drugim człowiekiem. Komunikatywna, wesoła opiekunka przynosi radość w ich codziennym życiu. Dlatego też ważnym jest, aby opiekunka była radosna i pogodna. Buduje to przede wszystkim więź między opiekunem a podopiecznym, która jest bardzo istotna przy dobrej współpracy.
Artykuły, z których czerpano pomysł:
_______________________________________________________________________
https://pflegemitherzen24.pl/cechy-dobrego-opiekuna-s47
https://faktypilskie.pl/pl/12_biznes/14879_9-cech-dobrego-opiekuna-osob-starszych.html
